SUMAN LAMSAL

गजल शंशोधन भएभने तिम्रा रहरहरुमा। खुशी फल्नेछ नदिका बगरहरुमा। धेरै कसरतसँग मुखले ढाँटेको कुरा, छर्लङग देखियो तिम्रा नजरहरुमा। बनाउनेले हाँसो बनाउनै बिर्सेंछ, गरीब र निमुखाका अधरहरुमा। एक दिन त पक्कै जहाज ठोकिनेछ, यी शहरका अग्ला अग्ला घरहरुमा। सबभन्दा बढी खुशी मजदुर हुनुपर्ने, भगवान भेटिने भए पत्थरहरुमा।   -सुमन लम्साल चिसापानी ५ स्याङ्जा हाल; ईन्जिनियरिङ अध्यायन संस्थान पश्चिमाञ्चल क्याम्पस,लामाचौर पोखरा   

प्राणप्यारो देशसँग दुरी लिएर। बाँच्नुपर्यो कस्तो मजबुरी लिएर। तिम्रो यात्रामा मलाई निम्ता नगर, हिड्न सक्दैन दियो हुरी लिएर। सोच्नुस त त्यहाँ कस्तो अत्याचार भा'रैछ, कलमहरु उठेकाछन छुरी लिएर। मेरा गजल कविताको विरोधमा एक दिन, भगवान झर्नेछ उजुरी लिएर। म तिम्लाई भेट्न गजल लिएर आउछु, कृष्ण जी गएझै बाँसुरी लिएर।

खेतमा झुलिरहेको धान मेरो पहिचान हो। किनकी मेरा बाको परिचय किसान हो। सगरमाथा, न बनाएउ तिमले न जोगाएका छौ, तैपनी भन्दै हिड्छौ यो हाम्रो स्वाभिमान हो। भो प्रिय तिमीले गुलाफ रोप्न नखोज, मेरो छाती त पिडै पिडाको चट्टान हो। भोकाहरुको वस्तिमा भएको मन्दिर हैन, मलाई लाग्छ त्यो त भगवानको चिहान हो। के पिर छ र नेता ज्यु दरबार त बनेकै छ, नबनेको त नाथे त्यही संबिधान हो। म मदिरा पिएर मातेको कहाँ हो र, था छ? मलाई मत्ताउने त तिम्रो मुस्कान हो। तिम्रा आमा र बहिनी लुटिएका छन, उठ न उठ हे! यो देशका जवान हो। -सुमन लम्साल चिसापानी ५ स्याङ्जा हाल; ईन्जिनियरिङ अध्यायन संस्थान पश्चिमाञ्चल क्याम्पस,लामाचौर पोखरा — at Bagar