SUMAN LAMSAL

उ उपहारमा सधै आगो  लिएर आउछ । । अनी मेरा सप्नाहरु खरानी बनाऊछ । । एक छाक कै लागी शिर झुक्नेवाल छ, मलाई लाग्दैन भोकले स्वाभिमान बचाऊछ । । बन्दुकको नाल ले जन्माएको कलम ले, हेरौंल कसकसको भाग्य रङगाऊछ । । मरेको छोराको सालिक बनेछ, तेस्ले अन्धी आमालाई कसरी हसाऊछ । । निशानामा श्रीमती र आमा परेछन्, खै अब त्यो गोली उस्ले कस्लाई चलऊछ । ।

मनभरी दुख अनि पिर विच्छ्याएर।। निदाउन भन्छेउ जंजिर विच्छ्याएर।। आमाले शरीरमा आगो लगाइछन, बेपत्ता छोराको तस्विर बिच्छ्याएर। हतकडि खोलेको प्रचार गरिएछ, नाङ्गो पैतालामुनि तिर बिच्छ्याएर।। पाखुरा चलाउ पसिना बगाउ, किन खान्छेउ यार शरीर बिच्छ्याएर।। हारेउ भने कहिल्यै फर्केर नआउनु, बाटोमा राख्याछ अबिर बिच्छ्याएर।। -SUमन

जब आफ्नैबाट खेलवाड हुन्छ। सानो मन दुखेर पहाड हुन्छ। कसैको घाँटी रीणले थिचिदा कसैलाई उत्सब र चाडबाड हुन्छ। तिम्रो स्वाभिमान तेतिन्जेल रहन्छ जबसम्म मुखमा लाउने माड हुन्छ। तिमि स्वंम आफुलाई फूल लाग्ला, तर त्यो बोली कसैलाई बाण हुन्छ। पियसि अकसर यस्तो सोच्ने गर्छु, पक्कै नेताको दिमागमा जाँड हुन्छ। -SUमन